Uit het boek Teddy heeft autisme en Pien rode krullen
Speciale interesses of fieps
Weet je wanneer ik me het allerfijnst voel? Ik voel me het allerfijnst als ik lekker tussen al mijn eigen spulletjes zit. Dat is voor mij de veiligste plek die ik kan bedenken.
Tussen al mijn spulletjes en al mijn verzamelingen kan ik me helemaal ontspannen. Dat is echt mijn wereld.
Ik verzamel mooie steentjes, en ik heb er echt héél veel. Ik heb edelstenen, maar ook ‘gewone’, zelf gevonden kiezelstenen.
Soms moet ik opruimen van mijn ouders, maar dat vind ik moeilijk. Want ik weet dat ze dan eigenlijk bedoelen dat ik een deel moet weggooien, en weggooien is zoooooo moeilijk voor mij!
Pien zegt wel eens dat ze niet snapt wat ik met al die steentjes moet. Zij vindt ze niet zo bijzonder. Voor mij zijn ze dat wel, ik kan er uren mee bezig zijn. Eerst zoek ik uit waar een steen vandaan komt en van welk materiaal hij van oorsprong is. Daarna probeer ik te bedenken hoe die steen bij mij gekomen is.
De steentjes zijn allemaal verschillend. Ze verschillen niet alleen in kleur, maar ook in vorm, structuur en in gewicht.
Als ik met mijn verzameling bezig ben, voel ik mezelf helemaal rustig worden. Het lijkt dan alsof mijn denken uit gaat en de wereld alleen nog bestaat uit mijn steentjes en ikzelf.
Deze steentjes zijn voor mij heel speciaal, omdat ze mij rust geven.
Voor Pien zijn het gewoon alleen maar stenen…
Veel kinderen met autisme hebben een speciale interesse. Iets wat hen enorm boeit, veel meer dan dat dit onderwerp een ander boeit. Het gaat dan zo ver dat ze bijna een specialist zijn op dit gebied.
De dokter noemde dit een ‘fiep’.
Mijn stenenverzameling is dus mijn fiep. Andere kinderen met autisme verdiepen zich in treinen, motoren, dieren, het sterrenstelsel, dinosaurussen, geweren, bloemen, lego of computers. Of in een ander onderwerp dat ik nog niet genoemd heb.
Misschien is jouw speciale verzameling wel jouw fiep.
Voor mij is het lastig om te begrijpen dat niet iedereen mijn liefde voor stenen deelt.
Ik zou het liefst de hele dag vertellen over mijn fiep, maar volgens Pien is dat erg onbeleefd. Zij zegt dat andere kinderen dan niet meer met me willen omgaan omdat ze het ‘dom gezeur’ vinden.
Ik begrijp dat echt niet, het is namelijk echt heel erg boeiend om te weten waarom een steen aanvoelt zoals hij voelt.
Want wist jij al dat zand en klei eigenlijk ook steen is?
Zand was eerst een groot rotsblok ergens op een berg. Bovenop die berg lag sneeuw. In de zomer smolt die sneeuw, en er ontstonden bergbeekjes. Deze bergbeekjes stromen naar de zee. Ook kleine bergbeekjes stromen maar door en worden na verloop van tijd een rivier, en deze rivier stroomt dan ook door richting de zee.
Dit stromende water neemt stukken rotsblokken mee en door de kracht van het water slijten en breken deze rotsblokken steeds verder af. De kleinere stukken steen schuren over elkaar heen en worden steeds verder afgeschuurd, tot ze zo klein zijn dat ze als zand, grind of klei worden gezien. De steentjes die ik verzamel zijn dus misschien wel rotsen van miljoenen jaren geleden. Dat is toch megagaaf?
O jeetje, Pien zegt dat ze dit bedoelt, dat ik weer bezig ben een ander te vervelen met mijn fiep. Sorry, ik vind het lastig om over een ander onderwerp te praten. Juist het praten over mijn stenen geeft me een fijn gevoel, omdat ik hier zoveel van weet.
O ja, het is misschien handig om te vertellen dat ik wel hulp nodig heb om te begrijpen dat Pien of iemand anders het helemaal niet boeiend vindt om mij over mijn fiep te horen praten. Omdat ik lichaamssignalen van andere mensen zo lastig te begrijpen vind, begrijp ik vaak niet dat anderen mij iets willen vertellen met hun zuchten of steunen. Je helpt mij het meest door net als Pien tegen mij te zeggen dat ik weer door blijf kwebbelen over mijn fiep.
Dat is voor mij een goed en duidelijk signaal!
Het gebeurt wel eens dat kinderen met autisme opgroeien tot experts in hun fiep. Steven Spielberg bijvoorbeeld, die weet alles van dinosaurussen. Hij heeft als filmmaker al meerdere films hierover gemaakt. Van anderen is bekend dat ze voor LEGO zijn gaan werken om nieuwe sets te bedenken en weer anderen hebben een goede baan als computerprogrammeur. Zo zie je maar dat een fiep niet altijd ‘dom gezeur’ hoeft te zijn!
Dit is een fragment uit het boek Teddy heeft autisme en Pien rode krullen.
