Als kinderpsycholoog en opvoedkundige heb ik een aardig beeld van hoe je het goed kunt doen, het grootbrengen van je kinderen. Ik heb me verdiept in wat werkt, heb allerlei methodes en ideeën naast elkaar gelegd en vertel mijn visie in bladen, trainingen en lezingen. Dan zou je misschien denken dat bij ons thuis alles van een leien dakje verloopt. Dat mijn zoontje en onze pleegkinderen altijd in het gareel lopen, alles doen wat ik vraag en ik te allen tijde perfect pedagogisch verantwoord optreed. Dat ik altijd de rust zelve blijf als mijn kind (maar heel af en toe natuurlijk) uit zijn dak gaat. Ik help je graag uit de droom. Zo is het niet.
Misschien weet ik meer van kinderen en opvoeden dan de gemiddelde ouder, maar geloof me, ook de meeste ouders weten heel goed wat handig is en wat je beter kunt laten, wat werkt en wat niet werkt. Het punt is alleen dat we daar in de hectiek van alledag lang niet altijd naar handelen. Dat we soms even kwijt zijn hoe het allemaal makkelijker kan verlopen met onze kinderen. Bovendien maakt je eigen kind allerlei emoties in je los, van belachelijk verliefd tot vreselijk boos. En dus zijn we niet altijd zen en handig als ouder. En ik dus ook niet altijd.
Is dat erg? Nee hoor, gelukkig niet. Het zou wat zijn, een perfecte ouder! Lijkt me vreselijk saai voor een kind en ook niet een heel goeie leerschool, want niemand is perfect. En dat hoeft ook helemaal niet. Er is in mijn ogen ook geen perfecte manier van opvoeden. Net zoals er niet iets is wat altijd werkt. Elke ouder, elke situatie en elk kind is anders. En wat bij het ene kind werkt, slaat bij het andere kind de plank juist totaal mis. Bovendien: hoe goed jij het ook doet, kinderen moeten ook gewoon strijd maken, grenzen opzoeken en af en toe heel erg boos zijn. Dat hoort bij groot groeien en dat zorgt ervoor dat ze kunnen oefenen.
Het helpt je als ouder als je een manier van grootbrengen van je kinderen kiest die bij jou past. Waar jij en je kinderen zich goed bij voelen. En dan komt het er vooral op neer dat je heel goed kijkt naar je kind. Wat werkt er en wat niet? Wat helpt hem als hij het moeilijk heeft? Dat is een hele zoektocht, een ontdekkingsreis.
En soms, soms is opvoeden gewoon even heel moeilijk en moet je doorbijten. Af en toe moeten kinderen – ongeacht ons pedagogisch wellicht heel correct ingrijpen – toch gewoon even niet meewerken, buitensporig driftig worden en daar even helemaal niet meer uitkomen. Ze moeten door iets heen waar wij als ouders geen grip op hebben. Het hoort gewoon bij het opgroeien.
En ook kinderen hebben soms gewoon een baaldag, net als wij, een dag waarop ze niks kunnen hebben. Bovendien kun je als ouder niet elke dag een voldoende of hoger scoren. En dat hoeft niet en zou ook niet normaal zijn. We zijn allemaal gewoon maar mensen; mensen met betere en mindere dagen en met meer en minder energie en geduld. So be it. Loslaten, blijven doorademen en goed voor jezelf blijven zorgen.
En vervolgens? Op naar morgen, dan kan de zon zomaar weer schijnen!
Wat vast wel kan helpen in die achtbaan van het ouderschap is zo nu en dan even inspiratie en ideeën opdoen. Gewoon omdat je daar altijd je voordeel mee kunt doen, omdat je er dan weer even heel bewust mee bezig bent. En ook omdat dat je kan helpen om opvoeden (nog) leuker en ook makkelijker te maken.
En daarom schreef ik voor jullie het Inspiratieboek voor leuker en makkelijker opvoeden. Een boek vol met inspiratie vanuit mijn visie. Dingen die ik heel graag met jullie deel omdat ik erin geloof, omdat ik heb gemerkt dat ze goed werken. Een boek vol met artikelen en columns over hoe ik het thuis en in mijn werk doe. Geen nieuwe opvoedmethode, geen boek over hoe het in mijn ogen moet, maar een boek vol inspiratie, tips en ideeën. Van mij, van lieve dierbare collega’s en van ouders.
Blader erin, lees het en pik eruit wat je kunt gebruiken en wat bij jou en je kind past. En geniet – hopelijk van het lezen en in ieder geval van je kinderen!
Liefs van Tischa